Backpacktrip Deel 2 Uyuni, La Paz, en Isla del Sol

Door chronisch tijdgebrek ben ik er nog niet aan toe gekomen om mn belevenissen te beschrijven. Zover ik weet ben ik geeindigt in Uyuni voordat ik een trip heb gemaakt naar de zoutvlakte en het nationale Park aldaar. Samen met 2 Argentijnse dames heb ik een 3 daagse trip geboekt naar deze omgeving. Op dag 1 zijn we met gids eerst vertrokken naar de cementerio de trenes, begraafplaats voor oude treinen die voorheen werden gebruikt voor transport van zout naar Chili. Moet zeggen dat ik dit niet zo heel boeiend vond aangezien je toch wacht op het echte zout. Maar tis wel grappig om te zien. Vervolgens door naar een plaatsje wat tegen de zoutvlakten aan ligt. Hier wordt al het zout geprepareerd voor verkoop binnen Bolivia. Verder wordt er geen zout geexporteerd maar is alles voor binnenlands gebruik. Hier was ook een museumpje met allerlei beelden van zout maar het komt er eigenlijk op neer dat iedereen daar een souvenier komt kopen. Vervolgens dan echt de zoutvlakte op met de 4X4. Dit is een heel bijzondere gewaarwording. Je hebt het idee dat je in de sneeuw rondloopt en het was een zonnige dag dus als je niet oppast verbrand je levend door reflectie van de zon. Ik had gelukkig een belachelijk lelijke witte cowboy hoed gekocht voor 3 euro en werd door iedereen uitgelachen maar ze realiseerden zich later wel dat ik niet verbrandde en hun wel. Hele lading fotos genomen daar op die vlakte want het is toch wel heel bijzonder. Je heb het idee dat bergen zweven door de reflectie van de lucht in het zout. De lunch vond plaats midden op de zoutvlakte en daarna werd er weer terug gereden want het was helaas niet mogelijk om de complete oversteek te maken. Hierna volgde een lange rit naar een plaatsje waarvan ik de naam niet meer weet, om daar te overnachten. Het was een huisje met een dak van stro en modder en de Argentijnen durfden niet te gaan slapen vanwege een of andere tropische kever, die uiteraard niet voorkomt met -10 en op ongeveer 3500 meter hoogte. Ik heb ze dit geprobeerd wijs te maken maken maar dat heeft geen nut gehad. De volgende dag hadden we vroeg ontbijt om via een soort woestijn ( dus ook op hoogte) naar de meren en het Eduardo Averoa Nationale Reservaat voor Fauna uit de Andes te vertrekken. Hier heb ik mn eerste flamingos gespot, en natuurlijk gefotografeerd en passeerde we de Arbo de Piel. Een hele grote voet als rotsblok. Vervolgens passeerden we nog een meer wat echt supermooi was doordat het water blauw en zeegroen opkleurde. Uiteindelijk kwamen we bij het park aan waar er problemen waren met de gids. Hij was zn kaart vergeten en normaal is er een lijst aanwezig met autos en gidsen maar deze was opeens verbrand. Nadat hij werd uitgelachten door de park rangers ging hij in gesprek met de baas en een half uurtje later was het dan toch geregeld. Dit station ligt aan de rand van Laguna Colorada, een meer met bizarre kleuren. Delen kleuren rood, wit, blauw geel enz en dat allemaal omringd door bergen. Dit meer ligt op 4200 meter hoogte wat het nog wel iets meer bijzonder maakt. na een bezoek op het uitzichtpunt zijn we door gereden naar de tweede overnachtingsplaats. Waar we gekaart en gedobbeld hebben met een hele groep Brazilianen, Fransen, Argentijnen, Oostenrijkers enz.. Savonds heb ik dan 1 van de meest bijzondere dingen gezien in mijn leven. Ten eerste was het straal helder en kun je op die hoogte heel veel sterren en de melkweg zijn. Tevens was de ISS zichtbaar omdat het zo helder was. Maar, een stukje verderop achter de heuvels kon je het begin van onweer zien. Het is een hele aparte ervaring om op gelijke hoogte met onweer te staan. De volgende dag zijn we nog meer de hoogte in gegaan en hebben we de 5km grens gepasseerd om te kijken naar kleine volcanen en geysers. En waren we om 6 uur smorgens bij thermale baden met een temperatuur van ongeveer 37 graden. Omdat het 2 graden was in de omgeving was het een beetje koud om er weer uit te komen. 2 personen uit onze groep moesten om 10 uur smorgens op de grens met Chili zijn dus daarom moest het verder allemaal een beetje snel. Maar we maakten geen haast voordat we Laguna Verde hadden gezien. Een prachtig groen blauw meer met een vulkaan als achtergrond waar in tegenstelling tot de andere meren geen leven is. Dit komt doordat het meer vol zit met Arsenicum en dat is giftig. Na de 2 te hebben afgezet zijn we terug gaan rijden naar Uyuni. De gids raakte verdwaald maar dat deed er verder weinig toe. Terug in Uyuni, ´s nachts de trein gepakt naar Ururo, met 2 uur vertraging, en vervolgens ben ik met de bus afgereisd naar La Paz.
La Paz is wel een hele mooie stad moet ik zeggen, het is gelokaliseerd tussen bergen in maar alles is bebouwd. Dit geeft het idee dat de stad in een soort kom ligt. In La Paz zijn heel veel dingen te zien dus ik ben eerst maar eens een tijdje rond gaan lopen in de stad om de stad te verkennen. De stad heeft 2 uitkijkpunten waarvandaan je veel van de stad kunt zien. Alleen de wegen ernaartoe gaan soms 45 graden omhoog, dit maakt het wat minder om te lopen. Het is overigens in heel de stad hetzelfde verhaal. Geen weg is vlak maar je loopt altijd omhoog of naar beneden. Mn Hostel was in het heksenmarkt gebied, waar vele kruiden en beeldjes tegen allerlei kwaaltjes worden verkocht. Dichtbij was er een soort parkeer garage maar deze zat vol kraampjes waar je ongeveer alles kunt kopen. Verder heeft de stad een hele lading aan pleinen waarvan Plaza de Murillo de bekendste is, hier staat ook het regeringsgebouw en een joekel van een kathedraal. Verder heb ik nog 2 musea bezocht (jaja wie had dat verwacht) eentje over de historie van Bolivia wat best interesant is, vooral ook door het feit dat er tussen 1825 en 1982 meer coupes van de regering waren als dat het land jaren telde, 188 om precies te zijn. Het jammere was dat het niet toegestaan was om fotos te maken. Daarna heb ik het instrumenten museum bezocht en dit was echt het tofste wat ik in La Paz heb gedaan. Dit museum heeft een grote collectie instrumenten zowel uit Bolivia als vanuit de hele wereld. Maar het meest bijzondere was 1 zaal met instrumenten van Ernesto Cavour. Deze man heeft al vele prijzen gewonnen op concoursen en is bekend omdat hij zijn eigen muziek instrumenten uitvindt. Zo was er een gitaar met 5 nekken, die je kan draaien om zo verschillende instrumenten te creeren, gitaren met snaren op 2 kanten (dus een dubbele gitaar maar dan anders) verschillende zelf bedachte Panfluiten, Saxofoons en drums. En dan nog verder alles wat ik vergeet (Hele lading fotos komt online over een tijdje). Verder al een ticket voor de bus geboekt naar Copacabana.
Na 3 nachten met de bus vertrokken naar Copacabana, hier kom ik ineens een jongen tegen die in hetzelfde hostel zat in Salta als ik en we besloten om samen die kant op te gaan. Bij aankomst direct een boot geboekt naar het Noorden van Isla del Sol (Eiland van de Zon) wat ligt in het Titicaca meer op de grens tussen Bolivia en Peru. Dit is een gigantisch blauw meer op 3600 meter hoogte wat toch wel weer vreemd is. In het noorden van het eiland ligt het plaatsje Challapampa. Waar ik 2 nachten ben gebleven. De Incas geloofden dat in het noorden van dit eiland de zon en de maan geschapen zijn en dat is wel vrij duidelijk wanneer je daar rondloopt. In het noorden van het eiland vind je een heilige rots, soort altaar en de Ticana. Dit is een soort Labyrinth waar waarschijnlijk allerlei priesters hebben geleeft jaren geleden. Door rond te lopen over het eiland support je ook meteen de communities op het eiland aangezien je een ticket moet kopen om het noorden, midden en zuiden te bezichtigen. Op de eerste dag hebben we een rondje gelopen over het noorden en midden en de laatste dag ben ik met de boot naar het zuiden gegaan waar ik dat deel in een halve dag bekeken heb. Je wordt overigens wel genaaid wanneer je de boot pakt van en naar het eiland. De heenreis naar het noorden kostte 15 bolivianos, direct terug is 25 maar het is ook 15 naar het zuiden van het eiland en dan nog eens 20 om weer op het vaste land te komen. Verder heb je nog uitzicht op vele eilanden maar de grootste is Isla de Luna (Eiland van de Maan). Deze is zeer goed zichtbaar vanaf het zuiden van het eiland waar ze ook een Inka trap hebben en een Inka tuin. Ook is er een mooi uitzichtpunt waar je heel mooi het meer over kunt kijken. Meest bijzondere van deze hele trip was dat er geen geluiden zijn op het eiland, het is te hoog voor insecten, er zijn geen auto´s en het het is gewoon echt stil wat het heel apart maakt.
Dit was hem weer voor nu, kan nog een tijdje doorgaan over het vervolg maar zal dat nog even bewaren voor de volgende keer. Ik hoop dat jullie het weer interessant vinden om te lezen en ik denk dat de fotos en de volgende blog met een week of 2 verschijnen
Mvg Herjan