Backpacktrip Deel 3 Macchupicchu, Amazone trip

Na weer te zijn teruggekeerd in Montevideo hier het laatste verslag van mn backpacktrip door Argentinie, Bolivia en Peru. Nadat ik en Dan Isla del sol hebben bezocht zijn we doorgereisd naar Cusco in Peru. Doordat Dan eerder terug was gegaan naar Copacabana had hij al tickets gekocht voor de bus die ons via Puno naar Cusco zou brengen. Goed dit leek een briljant plan maar pakte niet helemaal zo uit als de bedoeling was. Doordat er een overstap in zat ontstonden er problemen in Puno. Wij hadden keurig cama tickets geboekt maar er waren ineens geen cama’s beschikbaar. De origenele bus was inmiddels vertrokken en er werd geprobeerd ons in een andere bus te krijgen. Na veel gezeik bleek dat dit niet mogelijk was en gingen we akkoord met een deel geld terug en een semicama bus die 6 uur later zou vertrekken (tja je moet wat en anders kon niet...). Toen we in de bus kwamen werd het alleen maar erger, we zaten direct achter de chauffeur met een plastic afscheiding op 4 centimeter van mn knieen. Stoel achterover was ook niet mogelijk op deze manier helaas. Vervolgens door vele stops deed de bus 8!!! Uur over dit ritje. Na deze slopende reis meteen een taxi gepakt naar Hostel Loki. Ik had er nog nooit van gehoord maar het was een supertof hostel met goed eten. Na de eerste dag maar eens een beetje uitgerust te hebben en een Jungle trail te hebben geboekt (voor een stuk minder geld als de meeste voor inca trail hadden betaald), ben ik de tweede dag de gratis wandeltour van het reisbureau gaan doen. Na een korte wandeling kwamen we bij een leuk reizigers. We hielden een korte pauze in een vegetarisch restaurant waar je gratis kon eten maar geacht wordt geld te doneren wat gaat naar arme kindertjes die niet kunnen lezen en schrijven 2 uur buiten cusco. Vervolgens zijn we doorgelopen naar Plaza de Armas waar 2 grote kathedralen staan en werd ons verteld dat alle gebouwen rondom dat plein van de kerk is. Deze verhuurd dan alles aan winkels en ook de moderne bedrijven als Mc Donalds en Starbucks zijn inmiddels gearriveerd. Tis wel jammer want de Mc is gevestigd op een plaats waar voorheen een heel mooi traditioneel Peruviaans cafe zat maar dat moest weg. De mensen in Cusco hebben dan ook een haat-liefde verhouding met de kerk. Vele zijn gelovig maar er ontstaat protest, helemaal nadat de kerk een gebouw hadden verkocht aan Marriot Hotels voor 80 miljoen dollar... De Spanjaarden hebben deze stad in het verleden goed verpest, alles is over de traditionele Inca gebouwen heen gebouwd en gebouwen bestaan dus uit 2 lagen, Onderste laag is Inca fundering en bovenste is Spaans. Beetje jammer weer. Gelukkig laat de regering andere bouwstijlen en reclames niet toe in het oude centrum wat in ieder geval zorgt voor sfeer in de stad. Vervolgens doorgelopen door een straat waar de bisschop woont(in een gigantisch pand uiteraard) en een 12 hoekige steen gepasseerd, wat ook wel weer bijzonder is. Na wat uitleg over de bouwstijl zijn we doorgelopen naar soort kinderboerderij midden in de stad. Een half blok wat alleen bestaat uit Inca fundamenten en waar nu pequna’s en een alpahaca rondhobbelen. Na het nemen van een foto was 1 van de Pequna’s er klaar mee en besloot me aan te vallen. Gelukkig niet gewond geraakt... Vervolgens doorgegaan naar de plaatselijke markt. Hier kun je werkelijk alles kopen. Maar onze gids liet ons doorlopen naar de andere kant waar je een speciale bouillon kon proeven. Bestaande uit: Kikkers, octopus, oesters, kreeft en een stierenpenis. Dit klinkt een beetje afschrikwekkend maar je eet deze dingen natuurlijk niet, je eet alleen de bouillon die er uit getrokken wordt. En ik moet zeggen het was een goede, bordje was leeg even later. Grappig is dat deze soep al 3 generaties wordt gemaakt en helpt tegen allerlei kwaaltjes zoals epilepsie, nervositeit, prostaatproblemen en astma. Of iig dat is wat iedereen moet geloven. Hierna eindigde de toer en ben ik zelf nog een beetje door de stad gaan lopen op zoek naar een panfluit voor mn kleine verzameling muziekinstrumenten.
Na een kort nachtje (je zit tenslotte in een feesthotel) werd ik opgehaald door de gids voor de Jungle trail. Dan was inmiddels spoorloos verdwenen om zijn eigen trip naar Macchupicchu te gaan doen. Het altijd wel fijn als iemand totaal niks zegt... De groep was inmiddels gegroeid van 6 naar 13 mensen maar was nog steeds mooi klein voor zon trip. De eerste activiteit van de trail was downhill mountainbiking in een schitterend omgeving. We startte op 4300 meter waarvandaan er een schitterend uitzicht was over het dal waarin we gingen afdalen. Het is overigens wel heel apart om in een jungle te zijn in de Andes met bomen tot 5000 meter. Waar ter wereld zie je dit??? De afdaling was 70 km met stukjes door rivieren en onverhard. Gelukkig had ik welgeteld 1 lange broek mee die na afloop doorweekt was. Heb overigens het einde niet gehaald want doordat ik zonodig voor de gids uit moest fietsen (ja je ben NLer of je bent het niet, wij zijn opgegroeid op een fiets) reed ik op een kei in het water wat me een lekke band opleverde een km voor het einde. Nog wel even doorgedaald maar voelde mn fiets alle kanten op gaan en ben maar afgestapt om te wachten op de bus. Na door te zijn gegaan naar Santa Maria waar de lunch was, was er de mogelijkheid om te gaan raften. Deze optie heb ik niet gedaan aangezien ik nogal vermoeid was van de voorgaande week. Ik ging samen met 2 Duitsers naar onze eerste slaapplek welke was geplaatst in een community op een heuvel. De klim er naar toe was erg genoeg en dat bleek later wel want de rest van de groep bleef steken bij het eerste vertrek terwijl wij nog een stukje hoger zaten. Ze waren uitgeput.. Na goed avond eten en ontbijt (keurig omeletje in de ochtend) zijn we met de hele groep op 2 Engelse meisje na doorgegaan om de Incatrail te gaan wandelen. Er is overigens niet 1 incatrail maar er ligt een afstand van 40000 km aan incatrail in Zuid-Amerika. En de uitzichten waren fantastisch. Voor de lunch werd verse guacamole geserveerd en goede spagetti waardoor iedereen weer met goede moed verder kon. Deze wandeling eindigde in thermale baden bij de rivier en hier konden we met zn allen rustig 2 uurtjes chillen voordat we met de bus doorgingen naar Santa Theresa. Het was deze dag Australia Day en omdat we er 2 in onze groep hadden moest dit natuurlijk gevierd worden in een zogenaamde club of discotheek of hoe je het ook wil noemen. Goed... zet 3 groepen toeristen in een bar en het gaat nergens over op zn dag. Na weer eens rustig nuchter te zijn gebleven ging ik maar eens roken buiten en daar zat 1 van de Australische meisjes, hoofd tussen de knieen, ineens Spaans sprekend en het standaard antwoord op alle vragen was “Geef me even 5 minuten dan gaat het wel”. Dit verhaal kennen we natuurlijk wel, idd 5 min later staat het meisje op, begint te slingeren, te kotsen en had dus ineens wel de behoefte aan water. Tja dat krijg je na 3 inca tequilas in een half uur na het diner... Goed, goede daad weer gedaan voor dit jaar, beetje verantwoordelijk geweest en weer verder. De derde dag begonnen we met Ziplining oftwel kabelbanen over de vallei. Dit was een toffe activiteit maar ik had alleen iets meer adrenaline verwacht dus dat misste ik een beetje. Na de lunch zijn we het laatste gedeelte van een Inca trail gaan volgen vanaf Hydroelectica (achter Macchupicchu) naar Aguas Calientes. Deze wandeling gaat langs de duurste spoorlijn ter wereld. Keurig gecommercialiseerd door buitenlandse bedrijven. De trein loop de door de heilige vallei een heeft fantastische uitzichten. De rivier die hier stroomt gaat als een malle tekeer en het werd dan ook slecht weer later op de middag. Onderweg nog even een boom van het spoor getrokken met zn allen zodat de trein normaal kon blijven rijden en laat in de middag kwamen we dan aan. Hier kregen we dan eindelijk een goed hostel met warm water en een goed diner. Dit was ook wel noodzakelijk want de volgende dag moest er geklommen worden naar de ingang van de oude stad Macchupicchu. We begonnen met 5 in de ochtend om 4.20 te lopen vanaf ons hostel naar de berg. Ik schat in dat we om ongeveer 4.40 begonnen met het beklimmen van de trappen in het donker en om 5.35 was ik dan als eerste bij de ingang. Nu moesten we wachten op onze groep en de gids die we zouden krijgen. Nadat we binnen waren zijn we meteen gaan lopen en natuurlijk meteen fout want we stonden ineens aan de ingang van de berg Macchupicchu waar we zouden verzamelen bij het guardhouse... Deze hadden we compleet gemist door de mist die er hing. Er was eigenlijk niks te zien. Na daar te zijn aangekomen of teruggekomen presenteerd onze gids zich en het was de gids die we al 3 dagen hadden gehad. Na veel historie over de geschiedenis van Macchupicchu en de Incas begon de mist eindelijk op te trekken. Het leuke was dat we op exact dezelfde plek stonden als waar de eerste beroemde fotos van Macchupicchu zijn gemaakt door zn ontdekker. Het uitzicht was echt fantastisch al helemaal doordat de stad langzamer hand zichtbaar werd maar de achtergrond, de Hyuanapicchu, in de mist verbleef. Na een rondleiding door de stad waarin Abalardo veel vertelde over de historie werden we vrij gelaten. Ikzelf had een kaart om de Hyuanapicchu te beklimmen en ben dat vervolgens ook gaan doen. Het uitzicht boven op deze berg is fantastisch, je kan de hele stad overzien maar ook de sacred valley die eromheen ligt. Vervolgens ben ik weer terug gaan om nog wat fotos te maken in de stad zelf en ben ik door gegaan naar de Inca Brug. Hoe ze dat gebouwd hebben blijft voor mij een raadsel. Het is niet mooi maar het pad ernaar toe gaat onder overhangende rotsen door en de brug zelf is gebouwd tegen een steile klif aan. En dat voor honderden jaren terug. Zowiezo is de hele stad een aparte gewaarwording want het is van de grond af aan opgebouwd door de inca’s inclusief de hele fundering die eronder ligt. Als je er goed naar gaat kijken denk je van : “wauw, hoe kan dit”. Verder heb ik zelf nog besloten om ook de puerta del sol te gaan bekijken en niet naar de thermale baden te gaan deze dag. Achteraf een goede beslissing want de baden waren ranzig. Punt was alleen dat bleek dat het 40 minuten lopen was en zonder water en met 27 graden was dit geen pretje. En helaas was het allemaal niet zo bijzonder om te zien. Vervolgens terug gelopen naar de ingang, wat water gekocht wat belachelijk duur is, en besloten na het zien van de prijzen voor de bus om terug ook maar te gaan lopen. Is wel een apart gezicht om dezelfde trappen als in de ochtend nu in het licht te zien met de uizichten die erbij horen. Beetje jammer dat het zo mistig en donker was smorgens. Vervolgens om nog een tijdje gelopen en gepraat met een meisje uit Ierland (waarvan ik een vriendin van haar had gesproken tijdens de weg terug van de Puerto del sol) die op haar sokken liep. Ze had haar schoenen in de wasmachine gestopt waardoor ze waren gekrompen en ze nu blaren had gekregen. Vervolgens ff wat gegeten in een restaurant wat pittig noodzaak was en terug naar het Hostel voor mn spullen. Hier lag de helft van de groep en we zijn samen naar de treinen vertrokken. De treinen reden deze dag niet helemaal volgens het boekje door een aardverschuiving in de morgen maar voor ons ging het redelijk vlot terug naar Ollanytambo waar we verder werden gebracht naar Cusco. Daar nog even een biertje gedaan(mn eerste sinds ik ben gestopt met drinken, en omdat ik het water zat was..) en gaan slapen. Verder nog 2 dagen in Loki gebleven (beetje Tafeltennisen de hele dag..) om nu met een directe bus terug te gaan naar La Paz. Ook hier Loki geboekt om nog een beetje te relaxen en een trip naar het amazone gebied te boeken bij Rurrenabaque, in het noorden van Bolivia. In Loki nog een mooie dag gehad met Anne (Duitse) en Youri (Belg) waarbij we eigenlijk de hele dag op alles aan het wachten waren.. (13 uur roken in de bar, 15 uur de keuken geopend voor avondeten, 17 uur happy hour enz) Was wel een gezellige en vooral melige dag. Voor mij was het nog meer wachten want het plan was om met een Braziliaanse naar Tiwananaku te gaan smorgens maar de schone slaapster kwam pas om 10 uur savonds eens uit bed. ’s Avonds naar de Route 36 bar gegaan wat een vette maar vage bar is, dit komt door het feit dat je eerst al drie deuren moet passeren om binnen te komen, cocaine wordt aangeboden door het personeel (en je wordt gekicked als je als groep niks koopt, wij hadden een koper) en ze de coke komen brengen op een plastic plaatje waar je het vanaf kan snuiven... (zoiets vaags heb ik nog nooit gezien..) Voor de duidelijkheid, zelf heb ik niet gebruikt. Om eruit te komen wordt er eerst gebeld naar beneden, de straat wordt gecheckt voor politie en vervolgens wordt je naar buiten gelaten..
Dan Rurrenabaque, volgens de overlevering was de bus hier naar toe een hel. Ik moet zeggen tis zwaar overschat, er liggen geen bussen in de afgrond en aardverschuivingen worden vrij snel verholpen door grote bulldozer en shofels. Het is wel bijna allemaal onverhard wat niet echt comfortabel is. En ok ik heb dan een stuk of 20 plekken gezien waar aardverschuivingen zijn geweest en een vrachtwagen om zien vallen tegen de berg. Maar goed als dat het is he, is verder geen probleem. Het duurt alleen wel eindeloos, 19,5 uur op de heenweg en 18,5 op de terugweg. Ik had hier uiteraard al rekening mee gehouden en dus een extra nacht in Rurrenabaque geboekt, geen probleem. Wat wel een probleem is geworden is dat ik vervolgens ziek werd daar en de hele trip met buikkrampen en darmproblemen heb moeten doorstaan. En dan is zon busreis ook minder prettig. Maar goed dag 2 verzameld in het reisbureau om daarvandaan naar de boot te vertekken welke ons in 3 uur zou brengen naar het Nationale Madidi Park in de jungle. We waren met 3 totaal dus dat was wel weer heel relaxt. Aangekomen in de Ecolodge, soort vakantie park idee met huisjes om te slapen, een eetzaal en keuken en wc’s en douches. Ik moet zeggen heb tijdens mn trip in een hoop hostels geslapen waar het een stuk slechter geregeld was dan hier en hier zit je in de jungle!!! Verder in de middag een paar uur door de jungle gewandeld waarbij we uitleg kregen van onze gids over allerlei bomen. Hierbij veel natuur gezien, grote mieren gespot, malaria muggen gespot(toch maar even pillen gefixt via de andere reisgenoten, eerlijke ruil voor sigaretten) en verder niet veel dieren gezien. Het was dan ook gigantisch nat want het is regenseizoen op het moment. Verder goed avondeten gehad en op tijd gaan slapen omdat ik me nog steeds slecht voelde. Volgende dag zijn we een wandeling van 6 uur gaan doen vergezeld met een local die wist waar de dieren zich schuil hielden. Deze dag hadden we iets meer succes met het zien van wilde varkens wat wel apart was, deze begonnen te rennen en er bleken er wel een stuk of 40 verscholen te zitten. Verder heb ik zelf mn eerste vogel ooit gespot: een big black hawk, wat een pittig grote roofvogel is. En verder hebben we Macaws gespot, dit zijn blauw/groen papagaaien met een rode kop. Verder was deze trip wel avontuurlijk aangezien delen van de route niet passeerbaar waren en we dus het commando kregen om de schoenen uit te doen en door de rivier te banjeren. Voelde me ineens weer op de kindervakantiespelen in het Dijkgatsbos. Verder weer een hoop insecten gespot en ook weer flink gestoken door van alles en nog wat. We eindigde op het einde van het het gebied waar Bala Tours zijn activiteiten uitvoerd bij een meertje vlak bij de rivier. Hier werden nog even tussendoor de eerste gele aapjes gespot die veel te snel zijn om op de foto te zetten. Vervolgens zijn we een tijdje gaan vissen voor piranhas en meervallen. Met de eerste ingooi ving ik geen van beide maar wel een schildpad die blijkbaar carnivoor was geworden. Na veel vissen die het vlees probeerde te eten maar geen vangst, ving mn reisgenote nog een mini meerval. Verder nog een mooie groep vogels gespot bij het met meer en het werd weer tijd om terug te keren naar het kamp voor lunch (om 4 uur smiddags). Met de boot weer een stuk gevaren over de Rio Tuichi die heel snel was en ook de grote verschillen in waterstand gezien. Het water was namelijk in een nacht bijna een meter gestegen door de regen. Na de lunch weer even gechilled en ik ben zelf wat vogels op de film gaan zetten omdat ik me verveelde. In de avond zijn we rond gaan lopen rond het kamp om wat nachtdieren te spotten waaronder tarantula’s en grote slakken (zie foto’s op Facebook) en vervolgens zijn we nog even het regenwoud in getrokken voor alle geluiden en om te kijken of er nog iets te zien viel. Dit was een van de indrukwekkendste delen van de trip omdat je dus helemaal geen dieren ziet maar je hoort ze overal en je wordt ondertussen weer helemaal lek gestoken door musquito’s. Vervolgens weer terug gegaan voor diner en gaan slapen. De derde en voor mij laatste dag zijn we een stuk gaan varen naar een ander gebied om de nestplaats van de macaws te gaan bekijken. Hier waren gelukkig 2 koppels aanwezig dus er viel iig wat te zien. We hebben nog geprobeerd om omhoog te komen maar het was te modderig om veel rond te lopen. Verder nog wel een woodpecker gespot en heel veel gele aapjes gezien die opnieuw te snel waren voor de camera... Daarna snel terug naar de boot die op ons wachtte en aan het vissen was geweest. De locals hadden meer geluk dan wij gehad deze morgen en wij hadden dus een mooi stuk vis bij de lunch. Om 2 uur smiddag moest ik helaas weg van deze fantastische plek maar het was deze dag mooi weer dus de boottrip was zeker niet slecht. Door de stroming duurde het deze keer maar een uur ipv 3 uur op de heenweg maar blijft raar, we hadden namelijk tegen wind alleen de stroming was richting Rurrenabaque. Na teruggekeerd te zijn in Rurre ff een potje voetbal gekeken, Liverpool Tottenham en daarna zonder eten naar bed want was nog steeds ziek. Intussen mn voorraad anti diaree middelen verbruikt maar dat hielp niet. Een dag later de bus terug gepakt, een reis waar ik niet erg naar uit keek, en de volgende dag weer vroeg en veilig teruggekeerd in La Paz. Ivm mn gezondheid besloten om nog een paar dagen daar te blijven om vervolgens door te reizen naar Santa Cruz. Tijdens mn 2de verblijf in Loki en 3de in La Paz nog uitgeweest met 2 gasten uit Wales wat ook weer een geniale avond werd. We gingen naar TTKOS een reggae tent waar ze afro electronica speelde deze avond. Veel mixen van Bob Marley maar ook Shantel werd gedraaid wat wel weer grappig was aangezien ik die meerdere keren live heb gezien. Mooiste van de hele avond was, dat er een Boliviaan was die een oogje had op 1 van gasten uit Wales. Zn naam werd continu geroepen, drankjes werden gejat om te drinken, kus op het voorhoofd volgde en die jonge werd zelfs mee naar huis gevraagd terwijl hij drinken aan het bestellen was. Ik en die andere jongen uit Wales liepen het alleen maar op stoken gedurende de avonden wat regelmatig hilarische situaties opleverde. Om een uur of 2 vond ik het welletjes en mn maag speelde weer eens op dus pakte we een taxi terug naar het Hostel. Later de bus gepakt naar Santa Cruz, die er 18 uur over zou doen en 6 uur later hiervandaan direct door naar Buenos Aires, nog eens 40 uur met 7 uur wachten op de grens tussen Bolivia en Argentinie (Beetje jammer, had een andere grenspost gekozen omdat het tussen La quiaca en Villazon ook al zo traag ging..) Vervolgens ook nog eens douane controle dus alles mocht weer uit de bus... Uiteindelijk in de middag gearriveerd in Buenos Aires en direct een ticket geboekt naar Montevideo.
Daar ben ik dus inmiddels weer, het is wel weer ff goed acclimatiseren hier aangezien het dik boven de 30 graden is iedere dag.. Verder ga ik hier nog een tijdje werken aan mn ideen voor mn PhD en mn Master thesis en dan 16 Maart terug naar ons koude kikkerlandje. Ik heb vaag iets meegekregen van de elfsteden hype die er weer was (is dit ieder jaar niet hetzelfde verhaal???) Ik ben overigens gestopt met drinken, sinds eerste kerstdag, tijdens het uitgaan en dat gaat me goed af, verder probeer ik het zoveel mogelijk te beperken tijdens het niet-uitgaan (lees TV ed). Heb 3 biertjes gehad in 7 weken dus het gaat allemaal wel prima, tis wel heel erg wennen moet ik zeggen. Ik denk dat er nog 1 blog volgt voor ik vertrek, hoop dat jullie weer leesplezier hebben gehad (hij is pittig lang deze keer..) Mvg vanuit de hitte van Montevideo